عشق یکتای ما

وقتي كه به جاي پاييز و همه قشنگي هاش ويروس و ماسك رو نقاشي ميكني بغل نمی کنیم و خوبیم، بغل نمی شویم و زنده مانده ایم، زنده مانده ایم بدون بوسه، بدون آغوش، بدون عشق... زنده مانده ایم پشت میله های سرد یک حصار نامرئی، حصاری به منزله ی یک طاعون، طاعونی که مانند یک پیچک زرد، گلوی دنیا را فشرده و دست بر نمی دارد. کمتر می خندیم، کمتر ذوق می کنیم، کمتر خیال می بافیم و بیشتر منطقی شده ایم. کافه ها ترسناک شده اند، خیابان ها، کوچه ها، رابطه ها و آدم ها؛ ترسناک شده اند. پنهان شده ایم پشت نقاب ماسک ها و عینک ها و هیچ کس نمی فهمد که غمگینیم یا شاد، هیچ کس نمی فهمد که بغض داریم یا شوق، هیچ کس نمی فهمد که حالمان خوب نیست... پن...

سي و دو سالگي بنظرم روز تولد هركس قشنگترين روز زندگيشه روزي كه وارد اين دنيا ميشي و شروع زندگيته وخوب سعي كردم كه روز تولد همه ي عزيزان و نزديكانم رو تو ذهنم نگه دارم و با تبريك و ياداوريش بهشون بگم كه چقدر دوسشون دارم.، و امسال حالا كه در استانه سي و سه سالگي هستم حالا كه در حسرت يه دورهمي و جشن ، يا اينكه بغل كردن و بوييدن و بوسيدن عزيزانم هستم حالا كه دلم لك زده كه مثل همه ي مراسم ها و جشن هاي قبلي بي خيال از استرس مريضي و بيماري دور همه ي عزيزانم بگردم و از ديدنشون لذت ببرم خيلي خوشحالم خوشحالم كه گرچه دوري هست ولي همه سالم و سلامتن اميدوارم تا تمام شدن اين قرنطينه ي سخت همه دلشون شاد و تنشون ...